مقدمه

پس از چندی که از شروع پخش زنده شبکه می گذرد با نگاه به برنامه های مشابه این مدل برنامه سازی زنده که به صورت رادیویی تصویری می باشد ، در شبکه های مختلف جهان ،  نتایجی در زمینه های مختلف اجرای این برنامه ها بدست آمده است .

برنامه های مذکور بر چند اصل استوارند و عامل تمایز آنها با بقیه می باشد که از این اصول می توان به محور بودن صدا در برنامه و داشتن وزن بیشتر برای صدا تا تصویر اشاره کرد. این برنامه ها یا برنامه رادیوی تصویری بوده و یا رادیوی اینترنتی که به صورت زنده اجرا می شده است

این نتایج شامل عوامل محیطی مثل دکوراسیون استدیو ( ابزارها ، رنگ ، طراحی نور  ) و صدابرداری ، و نیز شامل رفتار مجری ها کارشناسان و دستندرکاران برنامه مثل صدا بردار هماهنگ کننده یا کارگردان می باشد .

در ادامه این نتایج را با ذکر مثال و صورت جلساتی که با سازندگان پخش زنده ایرانصدا انجام شده ، به حضور می رسانیم .

جا و نمای دوربین ها :

دوربین ها در جاهای مختلف هم استدیو و هم اتاق فرمان تعبیه شده اند زیرا باید تصاویر ازصدابردار و دیگر دست اندر کاران برنامه نیز نشان داده شود و این بدان معنی است که چیزی که نشان دهنده محتوای برنامه است صدا می باشد نه تصویر و بیننده باید بیشتر به گوش های خود توجه کند تابه چیزی که می بیند . صدایی که شنیده می شود مهم تر از تصویر شخص گوینده و یا هم وزن یکدیگر می باشند .

دوربین ها به صورت ثابت تصویر برداری می کنند و حرکت در هنگام تصویر برداری نداشته باشند و پویایی و حرکت در صدا باشد نه تصویر .

جای دوربین ها باید تمام استدویو و نیز اتاق فرمان با کلیه ابزار ها را تحت پوشش قرار دهد این حالت تصویر برداری باید به صورت حرفه ای احساسی را انتقال دهد که بیننده تصور کند عوامل توجه چندانی به تصویر خود ندارند وممکن است حتی تصویر از پشت سر گوینده یا کارشناس دیده شود .

ابزارها :

نشان دادن ابزارهای صوتی و کامپیوتری ازجمله میکسرها ومانیتورهاو لپتاب بیشترین تاثیر را در القای فضای صوتی دارند.میز و صندلی ها و همه وسایل باید حاکی از رادیویی بودن استدیو داشته باشند

حتی در مواردی که پخش تصویری از جای دیگری می باشد باید قسمتی از تصویر به این وسایل اختصاص یابد

دکوراسیون :

دکور استدیوی رادیوی اینترنتی همراه با تصویر فقط در محدوده نشان دادن فضای استدیوی رادیویی حتی به صورت سنتی باشد و این دکور تا حد امکان نباید بر اساس برنامه های مختلف تغییر کند و این که فضای برنامه به مناسبت های مختلف باید بر اساس صدای شنیده شده تغییر کند نه بر اساس دکور بسیار اهمیت دارد .

مثلا مناسبت ها را یا تغییر فضای تصویر  را می توان با عوض کردن لباس اجرا کنندگان برنامه و یا نشانی بر روی آنها  و یا عواملی که اگر این برنامه فقط به صورت صوتی بود و تصویری نداشت تغییر می کرد ، تغییر کند .

صدا برداری :

کیفیت و ایجاد ابعاد و فضا سازی در صدا مهمترین بخش صدا برداری می باشد این بدان معنی است که شنونده بتواند جای افراد را از مسیر صدایی که می شنود تشخیص دهد در هر لحظه ممکن است شنونده هر تصویری را ببیند مثل اتاق فرمان و صدابردار ولی نباید فضای ساخته شده با صدا تفاوتی کند . به عنوان مثال ممکن است در بحثی مجری و کارشناس در سمت چپ و راست استدیو باشند و با شنیده شدن صدای هر کدام از همان سمت می توان این فضا را ایجاد کرد .

در دورنمای این موضوع می توان داشتن ضبط صوتی به صورت دالبی را دید ولی این کار را تاحدی می توان با ضبط صدا به صورت  استریو نیز انجام داد که بسیار بسیار در فضا سازی صوتی نقش آفرین است

رفتار رادیوی تصویری :

با دقت کردن به رفتار عوامل اجرا کننده می توان به بیننده تصویری را معرفی کرد که مارا به هدف ساختن فضای مذکور بسیار نزدیک کند . اصل مطلب این است که رفتار عوامل نباید در بند های استدیوی تلوزیونی باشد ازبین بردن بسیاری از محدودیت هایی که در برنامه های تلوزیونی بد شمرده می شود اینجا اتفاقا برای احساس دوستانه داشتن با اجرا کنندگان بسیار خوب و تاثیر گذار می باشد و باعث بهتر گوش دادن شنونده می شود تا بهتر دیدن .